Niet alle te coaten ondergronden zijn bestand tegen de mechanische of thermische impact die nodig zou zijn om een ​​professionele of decoratieve coating met succes aan te brengen.

Een voorwaarde voor de hechting van bindcomponenten bij het coaten is een goede bevochtigbaarheid van het oppervlak. Bevochtiging wordt niet alleen bemoeilijkt door olieachtig en vettig vuil of stof, het schone oppervlak van veel materialen kan door veel vloeistoffen niet voldoende worden bevochtigd. De vloeistof rolt eraf. Zelfs nadat het sinterproces is voltooid, mogen de aangebrachte producten niet aan het oppervlak blijven kleven.

De reden is dat de oppervlakte-energie van het substraat te laag is. Stoffen met een lage oppervlaktespanning bevochtigen die met een hoge oppervlaktespanning, maar helaas niet omgekeerd. De oppervlaktespanning van de aangebrachte poedercoatings, we hebben het over de oppervlaktespanning van de coatings, moet dus lager zijn dan die van de ondergrond waarop de coating wordt aangebracht.

Metalen, keramiek en glas hebben over het algemeen een hogere oppervlakte-energie dan kunststoffen. Toch zijn er met deze materialen ook toepassingen waarbij plasma activering voordelen oplevert.

De activering van metalen is echter zeer onstabiel en daarom slechts van korte duur. In ons proces worden daarom plasma-activering en het aanbrengen van de dispersie direct in serie geschakeld om een ​​optimaal verfresultaat te verkrijgen.